فلش مموری که به نام حافظه فلش نیز شناخته می شود، نوعی حافظه غیر فرار است که داده ها را در واحدهایی به نام بلوک پاک می کند و داده ها را در سطح بایت بازنویسی می کند. حافظه فلش به طور گسترده ای برای ذخیره سازی و انتقال داده ها در دستگاه های مصرف کننده، سیستم های سازمانی و برنامه های کاربردی صنعتی استفاده می شود. این می تواند داده ها و اطلاعات ذخیره شده را حتی زمانی که برق خاموش است نگه دارد. می توان آن را با برق پاک کرد و دوباره برنامه ریزی کرد.
حافظه فلش همچنین در محاسبات درون حافظه برای کمک به سرعت بخشیدن به عملکرد و مقیاس پذیری سیستم هایی که مجموعه های بزرگی از داده ها را مدیریت و تجزیه و تحلیل می کنند، استفاده می شود.
تاریخچه نامگذاری فلش
دکتر فوجیو ماسوکا به خاطر اختراع حافظه فلش در دهه 1980 برای توشیبا کار می کرد. همکار ماسوکا، شوجی آرییزومی، گفته می شود که اصطلاح فلاش را ابداع کرده است، زیرا فرآیند پاک کردن تمام داده ها از یک تراشه کوچک او را به یاد فلاش یک دوربین می اندازد.
NAND و NOR ؛ درایوهای حالت جامد مبتنی بر فلش NAND (SSD) اغلب برای تسریع عملکرد برنامه های کاربردی استفاده می شوند. فلش مموری NOR اغلب برای نگهداری کدهای کنترلی مانند BIOS در رایانه شخصی استفاده می شود.
کاربرد های فلش مموری
فلش مموری در سرورهای مرکز داده سازمانی، فناوری ذخیره سازی و شبکه و همچنین در طیف گسترده ای از دستگاه های مصرف کننده، از جمله درایوهای فلش USB ، کارت های SD، گوشی هوشمند، GPS، پخش کننده MP3، دوربین دیجیتال، رایانه شخصی، استفاده می شود. و کارت های PC در رایانه های نوت بوک و کنترلرهای تعبیه شده.
درایو USB که به آن فلش مموری یا مموری استیک نیز گفته می شود، دستگاه کوچک و قابل حملی است که به پورت USB رایانه شما متصل می شود. درایوهای USB معمولاً برای ذخیره سازی، پشتیبان گیری از داده ها و انتقال فایل ها بین دستگاه ها استفاده می شوند.
تفاوت فلش مموری با رم
فلش مموری یکی از دسته‌های رام است، یعنی حافظه‌های فقط خواندنی با قابلیت پاک کردن الکتریکی (EEPROM)
خالی از لطف نیست که بدونید رام ها پنج نوع هستند: MROM (حافظه فقط خواندنی ماسک شده)، PROM (حافظه فقط خواندنی قابل برنامه ریزی)، EPROM (حافظه فقط خواندنی قابل برنامه ریزی قابل پاک شدن)، EEPROM (حافظه فقط خواندنی قابل برنامه ریزی با قابلیت پاک شدن الکتریکی) و حافظه فلش
RAM یک حافظه فرار است که برای نگهداری دستورالعمل ها و داده های برنامه های در حال اجرا استفاده می شود. پس از از دست دادن قدرت، یکپارچگی خود را از دست می دهد. ماژول های حافظه رم در اسلات های روی مادربرد کامپیوتر نصب می شوند. حافظه فقط خواندنی (ROM) غیرفرار است: داده های ذخیره شده در ROM پس از قطع برق یکپارچگی را حفظ می کنند.
فلش مموری غیر فرار است و برخلاف رم می تواند داده ها را حتی بدون برق نیز در خود نگه دارد. در مقایسه با هر دو نوع رم، سرعت حافظه فلش به طور قابل توجهی کمتر است. به دلیل کاهش مصرف انرژی، طبیعت پایدار و هزینه کمتر، فلش برای ذخیره سازی در دستگاه هایی مانند SSD، کارت SD و درایوهای USB استفاده می شود.
فلش مموری چیست و چگونه کار میکند ؟
حافظه فلش SSD است یا HDD ؟
از آنجا که از فناوری مدار مجتمع استفاده می کند، ذخیره سازی فلش یک فناوری حالت جامد است، به این معنی که هیچ قطعه متحرکی ندارد. هنگامی که از فناوری فلش برای ذخیره سازی سازمانی استفاده می شود، اصطلاح فلش درایو یا آرایه فلش اغلب به جای درایو حالت جامد (SSD) استفاده می شود.
تفاوت فلش مموری و SSD
حافظه فلش اغلب بخشی از حافظه SSD است، اما حافظه SSD نمی تواند ذخیره سازی فلش باشد. درایوهای SSD (درایوهای حالت جامد) عملاً طول عمر نامحدودی دارند – تا 20 سال در حالی که رایانه‌ها معمولاً حدود 6 سال دوام می‌آورند – آنها را به گزینه‌های بلندمدت ارزان‌تری تبدیل میکند.
به بیان ساده، اکثر SSD ها از فلش مموری استفاده می کنند، اما همه دستگاه های فلش مموری SSD محسوب نمی شوند. همانطور که قبلا ذکر شد، حافظه فلش را می توان در طیف وسیعی از دستگاه ها یافت، اما دلیل اصلی سرعت بالای درایوهای حالت جامد نیز می باشد.
در مقایسه فلش مموری و اس اس دی ها ، SSD ها معمولا سریع ترین انتخاب هستند. اگرچه درایوهای USB و SSD از فناوری اولیه یکسانی استفاده می کنند، SSD ها تمایل دارند سرعت خواندن و نوشتن کمی بالاتر را ارائه دهند.
فرق HDD با فلش مموری
هارد دیسک به نام هارد دیسک (HDD) یا دیسک سخت یا دیسک ثابت نیز شناخته می شود. درایو فلش به نام درایو USB نیز شناخته می شود. هارد دیسک داده ها را در دیسک های در حال چرخش با کمک هد خواندن/نوشتن ذخیره می کند. درایو فلش داده ها را در سلول های یک تراشه حافظه نیمه هادی ذخیره می کند.
حافظه فلش اطلاعات را در سلول های حافظه ذخیره می کند که از ترانزیستورهای دروازه شناور برای ذخیره و بازیابی داده ها استفاده می کنند. حافظه فلش به دلیل اندازه کوچک، دسترسی سریع به داده ها و ماهیت غیر فرار، به طور گسترده ای در انواع دستگاه های الکترونیکی استفاده می شود.
اگر به بیان ساده بخواهیم بیان کنیم؛ FLASH داده ها را ذخیره می کند و آنها را دائمی نگه می دارد. DRAM با قطع برق، داده ها را از دست می دهد. حافظه FLASH به قدری محبوب شده است که فلش در اکثر درایوهایی وجود دارد که ما به عنوان SSD (دستگاه ذخیره سازی جامد) تعریف می کنیم. اکثر کارت های SSD از FLASH استفاده می کنند.
مزایا و معایب فلش مموری
